Dysartrie is een verworven spraakstoornis, dit wil zeggen dat men voor het hersenletsel geen problemen had op vlak van spreken.
De spraak verliep vroeger zonder problemen.
De oorzaak ligt bij een beschadiging van het centrale of perifere zenuwstelsel waardoor de spieren die nodig zijn bij het slikken, de ademhaling, de stemgeving en de articulatie onvoldoende functioneren. Bij een dysartrie is er vaak sprake van een (eenzijdige) verlamming in het aangezicht waardoor ook de mimiek verandert. Bijkomend kunnen dan ook speekselverlies of slikproblemen optreden.
Naar gelang de symptomen en de etiologie kunnen we verschillende soorten dysartrie onderscheiden. Iedere persoon met dysartrie ervaart dit anders.
Zoals reeds vermeld, is de ernst van de stoornis afhankelijk van diverse factoren waardoor de problematiek zich anders kan uiten.
Symptomen kunnen zijn:
De ernst van de dysartrie wordt bepaald door de impact van de spraakverstaanbaarheid op de cliënt en de omgeving.
De logopedist bepaalt de invloed die de dysartrie heeft door een analyse van de mondfuncties, spraakkenmerken en een spraakverstaanbaarheidsonderzoek uit te voeren.
De behandeling is voornamelijk gericht op het verbeteren van het spraakverstaan door zo optimaal mogelijk te leren gebruik maken van de bestaande mogelijkheden. Er wordt gewerkt aan lichaamshouding, mondmotoriek, uitspraak, ademhaling en stemgebruik.
Wanneer logopedie niet volstaat om tot een verstaanbaar spreekniveau te komen, wordt er samen gezocht naar een geschikt (ondersteunend) communicatiemiddel.
Logopedie WIJS!
Copyright 2022
