Fonetische articulatiestoornis

Fonetische articulatiestoornis

Wat is een fonetische articulatiestoornis? 

Een fonetische articulatiestoornis is moeite hebben om de klank correct te vormen omwille van een foutieve articulatiebasis, foutieve articulatiepunten, te weinig beheersing van groot en klein mechanisme en/of gespannen articuleren.

 

Hieronder een verduidelijking:


  • Foutieve articulatiebasis 
    Wanneer men niet aan het praten is kan het zijn in rust dat de tong een foutieve rustpositie heeft of de lippen open zijn in plaats van gesloten (openmondgedrag). Wanneer dit het geval schakelen we naast articulatietherapie ook OroMyoFunctioneleTherapie (OMFT) in om te werken aan de spiergroepen die het articuleren ondersteunen.

  • Foutieve articulatiepunten
    Wanneer de tong bijvoorbeeld tussen de tanden geplaatst wordt (lispelen) tijdens het articuleren van bepaalde klanken.

  • Slappe articulatie
    Te weinig pittigheid (binnensmonds praten) maar ook voldoende in staat zijn om duidelijk te articuleren bij het praten voor grote groepen. Dit is voornamelijk gericht op beroepssprekers.

  • Gespannen articuleren
    Te gespannen articulatie (te veel druk op de keelspieren) kunnen, zeker bij beroepssprekers, op termijn lijden tot stemklachten.

Wat een logopedist bij een articulatiestoornis? 

Foutieve tongpositie

Eerst zal er nagegaan worden of sprake is van afwijkende mondgewoonten die een invloed hebben op de gebitsstand en de articulatievaardigheden. Nadien zal bekeken worden welke klanken foutief uitgesproken worden en zal er gericht geoefend worden om de juiste positie van de klank aan te leren en te automatiseren.

 

Bij het vaststellen van afwijkende mondgewoonten zal er eerst oromyofunctionele therapie opgestart worden en nadien volgt de articulatietherapie.

 

Na het wegwerken van de afwijkende mondgewoonten en wanneer het evenwicht tussen verschillende spieren en spiergroepen in en rond de mond hersteld is, starten we volop met het inoefenen van de uitspraak van de doelklanken. Dit wordt eerst geoefend op klankniveau en wordt later uitgebreid op woord-, zins- en spontaan niveau. Deze therapie wordt steeds speels en op een leuke manier aangebracht. Kinderen leren spelenderwijs om de juiste articulatie van bepaalde klanken toe te passen.